Yalnızlık ne mühim mesele.. Kiminle kesişse yollarınız, herkesde aynı sitem. Ama ne kadar mümkün gerçekten yalnız olmak?
Hergün evden çıkıp trafiğe karıştığınızda ne kadar yalnızsınız aslında? Ya da ofiste çalışırken kaçımız gürültüden, konsantrasyonumuzun çalışma arkadaşımızın sorusu ile dağılmasından şikayet etmedik? Kaçımız mağazada sıra beklemekten muzdarip alıcaklarımızdan vazgeçip kaçmadık? Ailemizle yaşarken kaçımız ders çalışma bahanesiyle odamıza kapanmadık? Kaçımız çocuğumuz daha erken uyusa bu gece diye dileklerde bulunmadık? Ya da arkadaşlarla yemekte sohbet ederken erken bitse de gitsem diye aklımızdan geçirmedik? Sanırım kasdettiğiniz yalnızlık bu değil..
O zaman yalnızlık tek olmak mı? Peki bu ne kadar gerçek?
Herkesin kendi sesi dışında konuşup duran susturamadığı bir iç sesi varken, ne kadar tekiz acaba? Yanlış olduğunu bile bile gerçekleştirdiğimiz davranışlar sonrasında bize kızan kim? Hem yapan hem eleştiren nasıl tek olabilir? O özel gece için hazırlanırken aynada `bu ne güzellik` diyen kim? O zaman kendi kendine kaldığı zamanlar, dışarıdaki kalabalık yerine içerideki kalabalıkla olmak mı yalnızlık? Yok sanmıyorum, kasdettiğiniz yalnızlık bu da değil tahminimce..
Ee o zaman kendi kendine kalmaktan şikayetiniz yok, çevrenizde hergün oluşan binlerce insanın dönüp durduğu kalabalık da sorunun cevabı değil. Aile, iş arkadaşları, gündelik akşam yemeklerinde toplanan arkadaşlar, çocuklar, hatta eşiniz veya sevgiliniz de bazen bu hisse cözüm değil. O zaman bu hissin adı ne? Aradığınız tam olarak nedir? O yalnızlık diye adlandırdığınız durum bugün hayatınızda olmasa hayatınızda bugünden farklı ne olurdu?
Sevgi olabilir mi? Özel ve değerli olduğunuzu hissetmek? Kabul görmek? Anlaşılmak? Desteklenmek? Takdir görmek? Şefkat mi olurdu bugünden daha fazla? İlgi mi? Güven mi yoksa?
Peki tüm bunlar sadece başkalari vasıtası ile tamamlanacak eksikler mi acaba? Yoksa insan kendi kendine de bunların hepsine ulaşacak kaynaklara sahip mi? Kendini tanıyıp, anlayıp karşılaştığı bu yeni kişiyi sevebilir mi? Herkesle hem bu kadar aynı hem de bir o kadar bambaşka olduğunu farkedip ne kadar özel olduğunu görebilir mi? Tüm tökezlemelerine karşın katettiği mesafe için kendini takdir edip bu aksaklık için kendini hoş görebilir mi? Yorulduğunda dinlenmeye zaman ayırıp kendisiyle ilgilenebilir, ne olup da bu kadar yorulduğunu anlayabilir mi? Yolu keyifle tamamlayacağı konusunda kendisine güvenerek yeni alternatifleri görmenin desteğini kendisie verebilir mi? ….Ve tüm bunlar olduğunda o kişi kendisini hala yalnız hissedebilir mi?
O zaman tekrar sormak isterim, ne kadar mümkün gerçekten yalnız olmak?
Profesyonel Koç Ceren Yılmaz
Bireysel Koç – İlişki Koçu
NLP Practitioner – NLP Master Practitioner
